Wyprawka dla pierwszoklasisty powinna być przemyślana, lekka i dopasowana do wymogów szkoły oraz realnych potrzeb dziecka, tak aby wspierać samodzielność, porządek i zdrowe nawyki bez przeładowywania tornistra. Najrozsądniej zacząć od informacji od wychowawcy: niektóre szkoły zapewniają część materiałów plastycznych z budżetu klasowego, mają preferowane formaty zeszytów, określają liczbę temperówek czy kolory teczek; dopiero po zapoznaniu się z wytycznymi kompletujemy resztę. W praktyce trzon wyprawki stanowi plecak lekki i ergonomiczny z usztywnianymi plecami, szerokimi, regulowanymi szelkami i pasem piersiowym, z odblaskami i kieszenią na bidon; piórnik najlepiej w formie jednopoziomowej z gumkami na kredki, ołówki i długopis ergonomiczny dostosowany do prawej lub lewej ręki, nożyczki z zaokrąglonymi końcówkami, linijka 15–20 cm, temperówka zamykana, klej w sztyfcie, kredki ołówkowe średniej grubości, kilka pisaków wodnych, dwa ołówki HB i jeden miękki 2B do rysunku. Do tego zeszyty w trzy linie do nauki pisania, w kratkę do matematyki, cienki zeszyt gładki do plastyki i muzyki, teczki z gumką na prace i karty pracy, podpisane wyraźnie imieniem i nazwiskiem; podpisy ograniczają znikanie przyborów i uczą odpowiedzialności. Nie zapominamy o wyposażeniu „strefy śniadaniowej”: pudełko na kanapkę, bidon z łatwym zamknięciem i szczelną uszczelką, mała ścierka lub chusteczki na wypadek rozlania; ubranie na zmianę w worku (koszulka, skarpetki) przydaje się po zajęciach ruchowych lub przy plastycznych „wpadkach”. Na wychowanie fizyczne kompletujemy wygodne obuwie na białej podeszwie, koszulkę, spodenki lub legginsy i cienką bluzę, wszystko w przewiewnym worku z oznaczeniem, a do szatni – znaczki lub brelok ułatwiający rozpoznanie szafki. Z części plastycznej warto dodać blok rysunkowy A4, blok techniczny biały i kolorowy, papier kolorowy wyrywany, plastelinę, farby plakatowe i pędzle w dwóch rozmiarach z kubkiem–niekapkiem; w niektórych szkołach zamiast plasteliny preferowana jest masa solna lub modelina – sprawdzamy listę, by nie dublować zakupów. Dla porządku w ławce sprawdza się mały organizer na biurko oraz podpisany pojemnik na drobiazgi; w plecaku dobrze zaplanować etui na identyfikator, kartę miejsko-biblioteczną i klucze, aby nie spadały na dno. Ważna jest higiena i BHP: mały żel do rąk lub mydełko, paczka chusteczek, podpaski lub chusteczki nawilżane według potrzeb, a zimą cienkie rękawiczki i komin; w szafce zostawiamy kapcie z antypoślizgową podeszwą, najlepiej z usztywnionym zapiętkiem. Rodzice często pytają o wagę plecaka: bezpieczna zasada mówi, że nie powinna przekraczać 10–15% masy ciała dziecka, dlatego warto korzystać z półek w klasie lub z zostawiania części podręczników w szafce, wybierać zeszyty 16-kartkowe zamiast 32-kartkowych na start i regularnie robić „przegląd plecaka”, usuwając zbędne przedmioty. Z finansowego punktu widzenia warto planować zakupy etapami: priorytetem są rzeczy konieczne od pierwszego dnia, resztę można dokupić po pierwszym zebraniu, kiedy znane są potrzeby klasy; opłaca się wybierać produkty trwałe i naprawialne, np. plecak z wymiennymi zamkami, piórnik z mocnymi przeszyciami, kredki ołówkowe zamiast cienkopisów, które szybciej się zużywają. Odradzamy gadżety świecące i głośne, które rozpraszają, oraz nadmiar długopisów żelowych o intensywnym kolorze – w klasie 1 pismo powinno być czytelne i kontrastowe, a narzędzia proste; nauczyciele cenią spójność wyposażenia, bo łatwiej organizować pracę przy stolikach. Elementem wyprawki są też pomoce „miękkie”: zegar do nauki godzin, tabliczka sylab, karty do globalnego czytania, prosta kostka aktywności na przerwę, a do domu – miejsce na książki i pojemnik na prace plastyczne, by dziecko widziało postępy. Dzieci z wrażliwymi dłońmi skorzystają z ołówków trójkątnych i nakładek ergonomicznych, a leworęczni – z nożyczek z odpowiednim ułożeniem ostrzy; to drobiazgi, które znacząco podnoszą komfort. Dbamy o ekologię: bidon i pudełko zamiast jednorazówek, kredki drewniane z certyfikatem, klej bez rozpuszczalników, segregacja resztek papieru po zajęciach; szkoły coraz częściej realizują działania zero waste, więc taka wyprawka wspiera szkolne projekty. Na koniec najważniejsze: wyprawka ma służyć dziecku, a nie zdjęciu na social mediach, dlatego sprawdzamy, czy plecak nie obciera, czy butelka jest łatwa do odkręcenia, czy piórnik pozwala szybko odłożyć przybory i czy wszystkie rzeczy mają podpis – najlepiej trwałym markerem lub naklejką; dzięki temu pierwsze tygodnie w szkole są spokojniejsze, a dziecko uczy się odpowiedzialności i organizacji, które zaprocentują w kolejnych klasach.
