Imię Wilhelm ma germańskie korzenie i składa się z dwóch członów: „wil” – wola, pragnienie oraz „helm” – hełm, ochrona. Dosłownie oznacza „ten, który pragnie chronić” lub „ochoczy obrońca”. W świecie germańskim imię funkcjonowało od czasów wczesnego średniowiecza i trafiło do całej Europy poprzez tradycję królewską i rycerską. Forma podstawowa to Wilhelm, a zdrobnienia w języku polskim to Wiluś, Wilkuś, Helmuś. W językach obcych Wilhelm odpowiada angielskiemu William, francuskiemu Guillaume, włoskiemu Guglielmo, hiszpańskiemu Guillermo, węgierskiemu Vilmos. Imię rozsławił Wilhelm Zdobywca – król Anglii w XI wieku, który przeszedł do historii jako twórca nowego porządku feudalnego. W Polsce imię Wilhelm znane jest od średniowiecza, noszone przez przedstawicieli rodów magnackich i książęcych, np. książęta śląscy. Odmiana w języku polskim: Mianownik – Wilhelm, Dopełniacz – Wilhelma, Celownik – Wilhelmowi, Biernik – Wilhelma, Narzędnik – Wilhelmem, Miejscownik – Wilhelmie, Wołacz – Wilhelmie. Imieniny odbywają się 28 maja lub 10 lipca. Popularność imienia Wilhelm w Polsce nigdy nie była masowa, ale często pojawiało się w rodzinach niemieckiego pochodzenia i w arystokracji. Obecnie to imię rzadkie, lecz zyskuje na znaczeniu jako forma nawiązująca do tradycji europejskiej. Do znanych osób należą Wilhelm II, cesarz Niemiec, Wilhelm Roentgen – odkrywca promieniowania X, Wilhelm Tell – legendarna postać związana ze Szwajcarią, Wilhelm Sasnal – polski artysta. Symbolika imienia odnosi się do odwagi, waleczności i ochrony. W numerologii Wilhelm odpowiada liczbie 3 oznaczającej komunikację i siłę wyrażania siebie. Ciekawostką jest, że w kulturze anglosaskiej William do dziś należy do czołówki imion najczęściej nadawanych, także w rodzinach królewskich. Wilhelm w Polsce brzmi elegancko i dostojnie, szczególnie w połączeniach Wilhelm Jan, Wilhelm Aleksander.
