Imię Wiktoryn również pochodzi z łacińskiego słowa victor – „zwycięzca”, a jako forma Victorius/Victorinus oznacza „mały zwycięzca” lub „należący do zwycięzców”. Było popularne w starożytnym Rzymie, a do chrześcijaństwa przeniosło się wraz z kultem męczenników. Najbardziej znany jest św. Wiktoryn z Patawii, biskup i pisarz żyjący w IV wieku, autor pierwszego chrześcijańskiego komentarza do Apokalipsy św. Jana. Kolejnym patronem jest św. Wiktoryn z Marsylii – męczennik. Forma podstawowa to Wiktoryn, a jego zdrobnienia w języku polskim to Wikuś, Wiciarz, Rynio. W językach innych krajów funkcjonuje Victorinus, Vittorino, Victorien. Do Polski imię dotarło w średniowieczu i było znane głównie w kręgu duchownych i zakonników. Odmiana polska wygląda następująco: Mianownik – Wiktoryn, Dopełniacz – Wiktoryna, Celownik – Wiktorynowi, Biernik – Wiktoryna, Narzędnik – Wiktorynem, Miejscownik – Wiktorynie, Wołacz – Wiktorynie. Imieniny Wiktoryna obchodzone są 2 listopada, 7 lipca i 12 września. Popularność imienia w Polsce jest bardzo niska, obecnie praktycznie nie spotykane u dzieci, należy do imion rzadkich i historycznych. W historii Polski pojawiał się jednak wśród uczonych i duchownych. Symbolika imienia nawiązuje do zwycięstwa, duchowej walki, siły i wytrwałości. W numerologii Wiktoryn odpowiada liczbie 8, wskazującej na moc, odwagę i umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Do znanych postaci należą św. Wiktoryn z Patawii – doktor Kościoła, św. Wiktoryn Męczennik z Marsylii oraz Victorinus Strigelius – niemiecki teolog reformacyjny. W praktyce imię Wiktoryn brzmi rzadko, ale dostojnie, dobrze komponuje się w formach pełnych i nadaje wyjątkowości. Ciekawostką jest, że w średniowiecznej Europie imię Victorinus nosiło wielu filozofów i teologów, co uczyniło je rozpoznawalnym w kręgach uczonych.
