Imię Wiktoriusz pochodzi z języka łacińskiego od słowa victor oznaczającego „zwycięzca” i w formie zdrobniałej Victorius przyjęło postać imienia własnego. Oznacza ono „należący do zwycięzców” lub „ten, który zwycięża”. Forma podstawowa to Wiktoriusz, zdrobnienia to Wiktor, Wikuś, Wikcio. Imię funkcjonowało w starożytnym Rzymie jako nazwa rodzinna i przydomki wojowników, a wraz z rozwojem chrześcijaństwa przejęło charakter duchowy dzięki świętym męczennikom. Najbardziej znany jest św. Wiktoriusz z Amiternum – biskup, męczennik z III wieku oraz św. Wiktoriusz z Marsylii, którego kult istniał szczególnie silnie w Galii. Do Polski imię Wiktoriusz trafiło w okresie średniowiecza, choć nigdy nie było szeroko rozpowszechnione. Odmiana imienia brzmi: Mianownik – Wiktoriusz, Dopełniacz – Wiktoriusza, Celownik – Wiktoriuszowi, Biernik – Wiktoriusza, Narzędnik – Wiktoriuszem, Miejscownik – Wiktoriuszu, Wołacz – Wiktoriuszu. Imieniny obchodzone są 21 maja, 8 lipca oraz 11 sierpnia, zależnie od wspominanego patrona. Popularność imienia w Polsce zawsze była znikoma, co czyni je dziś oryginalnym wyborem. Symbolika imienia związana jest z pojęciem zwycięstwa, triumfu, umiejętności pokonywania przeszkód i cnotą odwagi. W numerologii imię odpowiada liczbie 1, oznaczającej przywództwo i determinację. Do znanych postaci możemy zaliczyć liczne postacie z hagiografii, m.in. świętego Wiktoriusza, patrona Bazylei. W praktyce imię brzmi dostojnie i podniośle, dobrze komponuje się z nazwiskami takimi jak Wiktoriusz Maciejewski czy Wiktoriusz Kaczmarek. Ciekawostką jest, że imię to w kulturze europejskiej często wiązano z kultem zwycięstwa i ochroną chrześcijańskiej wspólnoty przed prześladowaniami.
