Imię Walenty pochodzi z łaciny, od słowa valens oznaczającego silny, zdrowy, mężny. Dosłownie tłumaczone jest jako „ten, który jest zdrowy i silny”. W Polsce znane jest od średniowiecza, a jego popularność wiąże się głównie z kultem św. Walentego, rzymskiego kapłana i męczennika z III wieku. Tradycja wskazuje, że Walenty pomagał chrześcijanom mimo prześladowań, a według legendy błogosławił potajemnie małżeństwom zakochanych par. Z tego powodu został uznany patronem zakochanych, a dzień 14 lutego obchodzony jest w wielu krajach jako święto miłości. Forma podstawowa to Walenty, a zdrobnienia w Polsce to Walek, Waluś, Walenek. Warianty w innych językach to Valentin (francuski, niemiecki), Valentino (włoski), Valens (łacina). Odmienia się następująco: M. Walenty, D. Walentego, C. Walentemu, B. Walentego, N. Walentym, Ms. Walentym, W. Walenty. Imieniny Walentego obchodzone są 14 lutego, ale także 7 stycznia i 16 lutego w zależności od wspominanych świętych o tym imieniu. Popularność imienia w Polsce była wysoka szczególnie w XIX wieku, w dużej mierze przez rozpowszechnioną tradycję kościelną. Współcześnie Walenty wraca do łask jako imię rzadkie i oryginalne. Znane osoby noszące to imię to Walenty Wańkowicz – malarz, Walenty Bal – działacz chłopski. Symbolika imienia wiąże się z siłą, opiekuńczością, jednocześnie z czułością i miłością, co czyni je wyjątkowym w skojarzeniach. W praktyce imię Walenty brzmi najlepiej z tradycyjnymi nazwiskami, a w zestawieniu często pojawia się obok imion takich jak Józef czy Antoni. Ciekawostką jest fakt, że św. Walenty został także patronem epileptyków i osób cierpiących na choroby nerwowe, przez co jego kult był dawniej szeroko rozpowszechniony w Europie. Numerologia przypisuje imieniu Walenty cyfrę 9 – symbol duchowości, altruizmu i miłości.
