Imię Wacław ma starosłowiańskie korzenie i pochodzi od czeskiego Václav, będącego skróconą formą imienia Więcesław. Konstrukcja imienia powstała ze złożenia dwóch członów: więtszy, większy oraz sław, który oznacza sławę, chwałę, rozgłos. Całość interpretowana jest jako „ten, który posiada wielką sławę” lub „ten, którego chwała jest większa niż innych”. Forma podstawowa to Wacław, a w wariantach pojawiają się takie formy jak Vaclav w języku czeskim czy Wenceslaus w łacinie średniowiecznej. W Polsce imię znane było od średniowiecza, a jego popularność zwiększyła się zwłaszcza dzięki kultowi św. Wacława, patrona Czech i męczennika, który oddał życie za wiarę w X wieku. Odmiana w języku polskim: M. Wacław, D. Wacława, C. Wacławowi, B. Wacława, N. Wacławem, Ms. Wacławie, W. Wacławie. Znane zdrobnienia to Wacuś, Wacu, Wacek, Lawko. Imieniny Wacława obchodzone są 28 września ku czci św. Wacława, męczennika i patrona Czech, oraz 19 grudnia. Popularność imienia w Polsce była duża szczególnie przed II wojną światową i w pierwszej połowie XX wieku, natomiast obecnie jest nadawane rzadziej, ale zachowuje prestiż historyczno–religijny. Znane osoby noszące to imię to m.in. Wacław Berent – polski pisarz i publicysta, Wacław Potocki – poeta epoki baroku, Wacław Niżyński – światowej sławy tancerz baletowy. Symbolika imienia Wacław odwołuje się do odwagi, wierności ideałom, a także do silnej więzi z chrześcijaństwem. W literaturze i sztuce często nawiązuje do archetypu rycerza i obrońcy wartości narodowych. W praktyce imię to dobrze komponuje się z tradycyjnymi nazwiskami i jest często zestawiane z drugim imieniem Jan, Stanisław czy Kazimierz. Numerolodzy przypisują mu cyfrę 8, oznaczającą siłę, ambicję i zdolności przywódcze.
