Imię Sewer ma swoje korzenie w języku łacińskim i pochodzi od słowa „severus”, które oznacza „surowy”, „poważny”, „nieugięty”. Jest to imię męskie, forma podstawowa Sewer, wymowa [Se-we-r]. W starożytnym Rzymie imię to nosili cesarze, żołnierze i filozofowie, a jego rozwiniętą formą jest Severus. Najbardziej znanym był cesarz Septymiusz Sewer, który panował na przełomie II i III wieku i zasłynął jako reformator armii oraz organizator administracji cesarstwa. W tradycji chrześcijańskiej imię Sewer otrzymali także święci i biskupi, np. św. Sewer z Rawenny, biskup Italii w IV wieku. Odmiana imienia w języku polskim brzmi: Mianownik Sewer, Dopełniacz Sewera, Celownik Sewerowi, Biernik Sewera, Narzędnik Sewerem, Miejscownik Sewerze, Wołacz Sewerze. Imieniny Sewerów obchodzone są 1 grudnia, 8 października i 23 października, w zależności od regionalnych tradycji liturgicznych. Popularność imienia w Polsce zawsze była bardzo niska, imię to miało charakter bardziej historyczny i literacki. Współcześnie nadawane jest sporadycznie i traktowane jako imię unikalne o antycznym rodowodzie. Znane osoby to m.in. Sewer Maciejowski – XVI-wieczny biskup krakowski, św. Sewer z Rawenny, a także Septymiusz Sewer – cesarz rzymski. Symbolika imienia łączy się z powagą, niezależnością, silną wolą, ale także duchem przywództwa. Archetypicznie Sewer przedstawia człowieka poważnego, dostojnego, zdolnego do ponoszenia odpowiedzialności i twardego w przeciwnościach. W praktyce imię Sewer brzmi archaicznie i majestatycznie, dobrze współgra z polskimi nazwiskami, np. Sewer Kowalski, Sewer Kaczmarek. Ciekawostką jest, że w Polsce imię to przeszło także do nazwisk, np. Sewerynowicz czy Sewerski, co świadczy o jego niegdysiejszym silniejszym zakorzenieniu w tradycji.
