Sambor to imię męskie o staropolskim rodowodzie, typowe dla imiennictwa słowiańskiego, wywodzące się z dwóch rdzeni: „sam-” oznaczającego osobę samodzielną, własną, oraz „-bor” odnoszącego się do walki, bitwy, wojowania. Sambor oznacza więc „tego, który sam walczy” albo „samodzielnego wojownika”. Forma podstawowa to Sambor, wymowa Sam-bor. Zdrobnienia to Sambo, Samborek, Borek. Imię znane jest od średniowiecza, kiedy to powstawało wiele polskich imion dwuczłonowych, a najważniejsze wzmianki dotyczą książąt pomorskich Sambora I i Sambora II z dynastii Sobiesławiców, którzy żyli w XIII wieku i byli ważnymi władcami na Pomorzu Gdańskim. Sambor pojawiał się w dokumentach średniowiecznych i należał do popularnych imion wśród rycerstwa i szlachty pomorskiej. W języku polskim imię odmienia się: M. Sambor, D. Sambora, C. Samborowi, B. Sambora, N. Samborem, Ms. Samborze, W. Samborze. Imieniny Sambora przypadają 5 czerwca, choć imię to nie ma oficjalnego patrona w kalendarzu liturgicznym. Popularność imienia Sambor w Polsce jest obecnie bardzo niska, jednak notuje się sporadyczne powroty do tego imienia wśród rodziców inspirowanych kulturą słowiańską i historią średniowieczną. Znane miejsca odwołujące się do tego imienia to Sambor w Ukrainie – miasto nazwane na cześć książęcego imienia. Symbolika imienia Sambor wiąże się z wojowniczością, odwagą, siłą i indywidualizmem. Kojarzone jest z archetypem mężczyzny, który sam decyduje o swoim losie i potrafi go obronić. Imię dobrze brzmi z tradycyjnymi polskimi nazwiskami: Sambor Kowalski, Sambor Lis. Popularne zestawienia to Sambor Jan, Sambor Michał. Ciekawostką jest, że imię Sambor ma swoje analogie w innych językach słowiańskich, a jego warianty spotyka się w Czechach i na Słowacji. Numerologicznie Sambor odpowiada liczbie 1 – symbolizującej niezależność i przywództwo.
