Przedmioty w szkole podstawowej rozkładają się na dwa etapy o odmiennej logice: edukację wczesnoszkolną w klasach I–III, gdzie większość treści prowadzi jeden nauczyciel w sposób zintegrowany, oraz kształcenie przedmiotowe w klasach IV–VIII, gdzie uczą specjaliści i pojawia się pełny zestaw dyscyplin. W klasach I–III trzon stanowi edukacja polonistyczna i matematyczna połączona z elementami przyrody, muzyki, plastyki i techniki, realizowana w blokach dopasowanych do rytmu dnia; obok niej funkcjonują oddzielnie wychowanie fizyczne, język obcy nowożytny (najczęściej angielski), informatyka oraz wychowanie do życia w rodzinie prowadzone cyklicznie zgodnie z programem szkoły. W praktyce tygodniowo dzieci mają kilkanaście godzin zajęć zintegrowanych u jednego nauczyciela, do tego zwykle 2–3 godziny języka obcego, 1 godzinę informatyki i 3 godziny wychowania fizycznego, a religia lub etyka odbywa się na zasadzie dobrowolnego wyboru rodziców; dokładna liczba godzin zależy od planu szkoły i organizacji świetlicy. Od klasy IV zaczyna się nauczanie przedmiotowe: język polski i matematyka z większą liczbą godzin i naciskiem na techniki uczenia się, historia jako oś czasu i wprowadzenie do analizy źródeł, przyroda lub modułowe wprowadzenie do nauk przyrodniczych zależnie od rozwiązania szkoły, geografia i biologia (w wielu szkołach już od V klasy zaczynają funkcjonować jako osobne przedmioty), informatyka rozwijająca myślenie algorytmiczne i bezpieczne korzystanie z sieci, muzyka i plastyka utrzymujące wrażliwość i ekspresję, technika obejmująca prace ręczne, majsterkowanie i edukację komunikacyjną, wychowanie fizyczne kontynuowane w czterech godzinach tygodniowo, wychowanie do życia w rodzinie w cyklu oraz religia lub etyka. W klasie V typowy zestaw rozszerza się o pełne kursy geografii i biologii, a język obcy nowożytny staje się bardziej systematyczny, łącząc słuchanie, mówienie, czytanie i pisanie; szkoła wprowadza elementy projektów długoterminowych i oceniania kształtującego. W klasie VI rośnie złożoność treści: w polskim pojawia się więcej lektur z dyskusją o wartościach, w matematyce procenty, pola i objętości oraz geometria na rysunkach technicznych, w informatyce programowanie wizualne i edycja multimediów, w historii przejście do nowożytności i XIX wieku, w przyrodzie lub biologii i geografii – ekosystemy, krążenie wody, mapy i praca z atlasem; technika dopełnia moduły o bezpieczeństwie w ruchu drogowym. W klasach VII–VIII dochodzą lub usamodzielniają się przedmioty ścisłe: fizyka (ruch, siły, energia, elektryczność), chemia (właściwości substancji, reakcje, obliczenia stechiometryczne), a w wielu szkołach pojawia się drugi język obcy nowożytny w wymiarze 2 godzin tygodniowo; kontynuowana jest historia wraz z elementami wiedzy o społeczeństwie lub samodzielny blok WOS w klasie VIII, informatyka obejmuje algorytmikę i podstawy baz danych, a wychowanie fizyczne proponuje ścieżki rozwijające sprawność i zdrowie. W klasie VIII realizowana bywa edukacja dla bezpieczeństwa, która porządkuje pierwszą pomoc i zasady reagowania w sytuacjach kryzysowych; to również rok egzaminu ósmoklasisty z języka polskiego, matematyki i języka obcego, więc szkoła organizuje powtórki, próbne arkusze i konsultacje. Jeśli chodzi o godziny, warto zapamiętać orientacyjne proporcje, które pomagają planować tydzień: język polski zwykle 4–5 godzin w tygodniu w klasach IV–VIII, matematyka 4 godziny z nasileniem w klasie VIII, język obcy 2–3 godziny (drugi język od VII klasy 2 godziny), historia 2 godziny, geografia i biologia po 1–2 godziny zależnie od klasy, fizyka i chemia 1–2 godziny od VII, informatyka 1 godzina, muzyka i plastyka po 1 godzinie, technika 1 godzina na wybranych etapach, wychowanie fizyczne 4 godziny; do tego dochodzą cykle WDŻ, doradztwa zawodowego oraz religii lub etyki. W planie tygodnia ważne są też godziny wychowawcze i wsparcie pedagogiczno-psychologiczne, które szkoła organizuje w razie potrzeb ucznia. Rodzice i uczniowie pytają często, jak zmienia się zestaw przedmiotów w klasie przejścia z III do IV i z VI do VII: kluczowa różnica to pojawienie się wielu nauczycieli i ocen cząstkowych z różnych źródeł, dlatego warto wprowadzić kalendarz pracy domowej, regularne powtórki i ustalone pory odpoczynku. Uczniowie uzdolnieni mogą korzystać z kół zainteresowań i konkursów przedmiotowych, a szkoła ma obowiązek wspierać zarówno talenty, jak i potrzeby edukacyjne specjalne przez dostosowania form i metod pracy. Dzięki temu zestawieniu rodzic i uczeń widzą pełny obraz: co i kiedy się pojawi, jak układają się godziny i jak rozumieć różnice między szkołami; najważniejsze, by sprawdzić plan własnej placówki i traktować go jako punkt wyjścia do sensownego zarządzania nauką, snem i aktywnością dziecka.
