Tydzień 39 to pełny termin i ostatnie chwile przed porodem, w których kalendarz ciąży skupia się na zachowaniu równowagi między aktywnością a odpoczynkiem oraz na gotowości do wyjazdu do szpitala. Dziecko jest w pełni dojrzałe, zwykle ustawione główką w dół, jego odruchy są silne, płuca gotowe do pracy, a tkanka tłuszczowa pomaga utrzymywać ciepło po narodzinach. Mama może odczuwać obniżenie brzucha i ulgę w oddychaniu, ale jednocześnie większy ucisk na pęcherz oraz nerwy w miednicy, co skutkuje częstymi wizytami w toalecie i kłuciem w kroczu. Mogą pojawić się skurcze przepowiadające, wzmożone napinanie brzucha, bóle krzyża, uczucie rozpierania i trudności ze snem. W tym tygodniu warto ćwiczyć oddech przeponowy, pozycje wertykalne i kołysanie miednicą na piłce, które wspierają ukrwienie i ułatwiają dziecku optymalne wstawianie się do kanału rodnego. Wizyty kontrolne obejmują najczęściej KTG, czasem USG do oceny płynu owodniowego i łożyska, a w badaniu położniczym ocenia się położenie płodu i ewentualny postęp dojrzewania szyjki. Plan porodu powinien uwzględniać preferencje dotyczące ruchu, jedzenia i picia, metod łagodzenia bólu, kontaktu skóra do skóry i rozpoczęcia karmienia w pierwszej godzinie życia. Dobrze mieć spakowane dwie torby: jedną na poród, drugą na pobyt po porodzie, z dokumentami, wynikami badań, ubraniami dla mamy i dziecka, artykułami higienicznymi i ładowarką do telefonu. W diecie stawiamy na wartościowe, lekkostrawne posiłki, regularne nawadnianie i przekąski dodające energii, a w stylu życia na krótkie drzemki, wieczorne wyciszenie, ciepły prysznic i wsparcie bliskiej osoby, które redukują napięcie. Jeśli pojawia się odejście czopa śluzowego czy nieregularne skurcze, obserwuj ich rytm i intensywność; sygnałami do kontaktu ze szpitalem są regularne, nasilające się skurcze, odpłynięcie wód płodowych, krwawienie, gorączka lub wyraźna zmiana ruchów dziecka. Po stronie partnera dobrze zaplanować logistykę: pełny bak, fotelik zamontowany tyłem do kierunku jazdy, niezbędne dokumenty, gotówka i karta, a w domu przygotowane miejsce do spania i przewijania. Wątpliwości dotyczące znieczulenia, nacięcia krocza, pozycji do parcia czy postępowania przy wolnym postępie warto omówić zawczasu, by w porodzie podejmować decyzje spokojnie i świadomie. Ten tydzień to czas, w którym drobne, powtarzalne nawyki – oddech, ruch, nawodnienie i życzliwe słowa – budują poczucie sprawczości i przygotowują na chwilę, gdy pierwsze skurcze przekształcą się w piękną, intensywną pracę ciała prowadzącą do narodzin.
