Imię Janusz jest pochodzenia staropolskiego i stanowi zdrobniałą lub skróconą formę imienia Jan, które wywodzi się od hebrajskiego Johanan i oznacza „Bóg jest łaskawy”. Forma Janusz zaczęła funkcjonować w Polsce w średniowieczu jako samodzielne imię, szczególnie popularne w rodach książęcych i możnowładczych Mazowsza. Znane są postacie takie jak książę Janusz I Starszy – władca Mazowsza w XIV i XV wieku, który zasłynął z niezależnej polityki względem Korony. Dzięki temu imię Janusz nabrało rangi i prestiżu. Zdrobnienia to Januszek, Janek, Janio, Jaśko. Imię Janusz było niezwykle popularne w Polsce zwłaszcza w latach 70. i 80. XX wieku, gdy znajdowało się w ścisłej czołówce najczęściej nadawanych. Dziś jest mniej popularne, a w młodszych pokoleniach występuje rzadziej, lecz imię to nadal noszą tysiące Polaków. Odmiana imienia brzmi: Mianownik – Janusz, Dopełniacz – Janusza, Celownik – Januszowi, Biernik – Janusza, Narzędnik – Januszem, Miejscownik – Januszu, Wołacz – Januszu. Imieniny obchodzone są 21 listopada oraz 30 stycznia. Symbolika imienia Janusz łączy się z tradycją mazowiecką, a także z łaską Bożą, która wpisana jest w rdzeń imienia Jan. Znani Janusze to m.in. Janusz Korczak – lekarz, pedagog i pisarz, Janusz Gajos – wybitny aktor teatralny i filmowy, Janusz Radziwiłł – przedstawiciel rodu magnackiego, Janusz Leon Wiśniewski – pisarz i naukowiec, Janusz Wójcik – trener piłkarski. Mimo współczesnych stereotypów związanych z imieniem, nadal pozostaje ono silnie zakorzenione w polskiej kulturze i tradycji. Numerologicznie Janusz odpowiada liczbie 6 oznaczającej odpowiedzialność i troskę o innych. W praktyce imię brzmi dobrze z większością polskich nazwisk, np. Janusz Kowalski, Janusz Nowak. Ciekawostką jest, że imię Janusz częściej niż inne polskie imiona bywało używane w literaturze i filmie, a dziś wraca powoli dzięki rodzicom, którzy szukają klasycznych i polskich imion.
