Imię Inga ma swoje korzenie w kulturze nordyckiej i wywodzi się od boga Ingwy (Yngvi), będącego w mitologii skandynawskiej bóstwem płodności, pokoju i dobrobytu. Jest to forma żeńska, używana od wieków w Skandynawii, gdzie oznaczała osobę należącą do Ingwy. Forma podstawowa to Inga, funkcjonująca także w niemieckim, holenderskim, fińskim czy islandzkim. Wymowa w języku polskim jest prosta i brzmi „Inga”, akcent pada na pierwszą sylabę. Imię to bywa uznawane za skróconą formę imion złożonych, zawierających element „Ing-”, takich jak Ingeborga, Ingrid czy Ingmara, jednak w kulturze nordyckiej występuje też jako samodzielne. Historia imienia sięga wczesnego średniowiecza, kiedy to imiona odwołujące się do bóstw były rozpowszechniane w Skandynawii i germańskiej Europie. Inga była popularna zwłaszcza w Norwegii, Szwecji i Danii, gdzie do dziś stanowi tradycyjny wybór. Odmiana przez przypadki: Mianownik – Inga, Dopełniacz – Ingi, Celownik – Indze, Biernik – Ingę, Narzędnik – Ingą, Miejscownik – Indze, Wołacz – Ingo. Zdrobnienia stosowane w Polsce to Inka, Inusia, Ingusia. Warianty występują licznie: w języku niemieckim i szwedzkim używa się tej samej formy, w fińskim istnieje również forma Inka jako niezależne imię. Etymologia imienia wiąże je z kultem nordyckim i silnymi powiązaniami rodzinnymi. Imieniny Ingi obchodzone są zazwyczaj 2 września albo 21 stycznia w różnych kalendarzach. Popularność imienia Inga w Polsce była największa w latach 70. XX wieku, jednak nigdy nie znalazło się wysoko w rankingach. W Norwegii i Szwecji wciąż jest popularne i należy do imion klasycznych. We współczesnych trendach Inga wraca do łask także w Polsce wraz z modą na skandynawskie imiona, cenione za prostotę i uniwersalność. Znane osoby o tym imieniu to Inga Lindström – szwedzka autorka powieści, Inga Nielsen – duńska śpiewaczka operowa, Inga Gill – szwedzka aktorka, Inga Arvad – duńska dziennikarka, która zdobyła międzynarodowy rozgłos, oraz Inga Sarri – szwedzka aktorka filmowa. Symbolika imienia Inga wiązana jest z naturą, płodnością, harmonią i siłą kobiecą, kojarzy się z archetypem kobiety bliskiej przyrodzie i rodzinie. Imię pasuje zarówno do krótkich nazwisk skandynawskich, jak i do dłuższych polskich, np. Inga Kowalewska. Popularne zestawienia z drugim imieniem to Inga Maria, Inga Katarzyna czy Inga Helena. Ciekawostką jest, że w Islandii Inga używana jest często w połączeniu z patronimikonami jak Inga Björnsdóttir, a w Szwecji dziecięce zdrobnienie Ingela stało się także samodzielnym imieniem. Numerologia przypisuje Indze cyfrę 5, symbolizującą energię, zmienność i ciekawość świata. Onomastycznie porównywana jest do imion z rodziny Ingvar, Ingrid, Ingjerd, wszystkie nawiązujące do nordyckiego boga pokoju.
