Alergia na topolę u dzieci to sezonowa nadwrażliwość wziewna wynikająca z kontaktu z pyłkiem drzew z rodzaju Populus, która u predysponowanych pacjentów wywołuje objawy nieżytu nosa i zapalenia spojówek, a czasem dolegliwości oskrzelowe. Charakterystyczne jest występowanie dolegliwości w okresie pylenia, kiedy pojawiają się wodnisty katar, kichanie seriami, uczucie zatkania nosa, świąd w nosie i gardle, łzawienie i pieczenie oczu oraz nadwrażliwość na światło; u części dzieci dołączają suchy kaszel, świsty, ucisk w klatce piersiowej i wysiłkowa duszność. Rodzice często wiążą objawy z białym „puchem” unoszącym się w powietrzu późną wiosną, warto jednak wiedzieć, że puch to włoski nasienne i nie zawierają alergennego pyłku, choć mogą mechanicznie drażnić oczy i nos oraz przenosić inne pyłki, co tłumaczy koincydencję nasilenia objawów. Dzieci z atopowym tłem chorobowym, z dodatnim wywiadem rodzinnym i mieszkające w pobliżu parków lub alei topolowych są bardziej narażone na ekspozycję, a współistniejące uczulenie na pyłki wierzb i olch może nasilać sezonowy przebieg. Rozpoznanie opiera się na korelacji objawów z kalendarzem pylenia, testach skórnych punktowych na panele alergenów drzew oraz oznaczeniu swoistych przeciwciał; w przypadku kaszlu i świstów wykonuje się badania czynnościowe układu oddechowego, które pomagają ustalić plan leczenia przeciwastmatycznego i ocenić ryzyko zaostrzeń. Postępowanie terapeutyczne obejmuje ograniczenie ekspozycji poprzez śledzenie komunikatów o stężeniach pyłków, planowanie spacerów poza momentami szczytowymi, zamykanie okien w wietrzne dni, stosowanie filtrów o wysokiej skuteczności w klimatyzacji, płukanie nosa solą po powrocie do domu, prysznic i zmianę ubrań przed snem oraz noszenie okularów jako bariery dla oczu. Farmakoterapia pierwszej linii to nowoczesne leki przeciwhistaminowe łagodzące świąd i kichanie, donosowe glikokortykosteroidy redukujące obrzęk i wyciek z nosa, krople okulistyczne o działaniu przeciwalergicznym oraz, w razie zaangażowania dolnych dróg oddechowych, leki wziewne zgodnie z zaleceniami lekarza. Immunoterapia swoista bywa rozważana u dzieci z ciężkim przebiegiem i niewystarczającą kontrolą objawów, choć dostępność preparatów skierowanych wyłącznie przeciwko topoli jest ograniczona; często korzysta się z immunoterapii ukierunkowanej na szersze panele drzew, jeśli potwierdzono istotne klinicznie współuczulenia. Rokowanie jest dobre, o ile rodzina konsekwentnie wdraża zalecenia i regularnie monitoruje nasilenie dolegliwości, modyfikując plan leczenia w trakcie sezonu. Elementy stylu życia wspierające terapię obejmują wietrzenie mieszkania poza godzinami szczytowymi pylenia, pranie pościeli w wyższej temperaturze, unikanie suszenia prania na zewnątrz w czasie intensywnego pylenia, ograniczenie zabaw na trawnikach podczas koszenia i edukację dziecka, aby nie pocierało oczu i nosa. Dzięki holistycznemu podejściu łączącemu unikanie, leczenie objawowe i – jeśli wskazane – immunoterapię, większość dzieci może bezpiecznie uczestniczyć w aktywnościach na świeżym powietrzu także w okresie kwitnienia topól.
