Alergia na seler u dzieci należy w Europie do jednych z częstszych alergii na warzywa i często współistnieje z uczuleniem na pyłek brzozy oraz bylicy, co skutkuje charakterystycznym zespołem objawów w obrębie jamy ustnej po spożyciu surowego lub niedostatecznie przetworzonego selera. Definiuje się ją jako nadmierną reakcję układu odpornościowego na białka selera, która może być ograniczona do łagodnego swędzenia, mrowienia, obrzęku warg i języka, uczucia drapania w gardle, ale także przyjmować postać uogólnioną z pokrzywką, dusznością, spadkiem ciśnienia i zagrożeniem życia. Objawy u wielu dzieci pojawiają się szybko po ekspozycji, zwłaszcza na surowy seler naciowy, podczas gdy gotowanie część alergenów osłabia, choć nie eliminuje całkowicie ryzyka, ponieważ istnieją białka odporne na temperaturę. Dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, takie jak ból brzucha, nudności, biegunka, wzdęcia, oraz zaostrzenia zmian atopowych również są częste. Do powikłań należą przypadki anafilaksji po niewielkich ilościach selera ukrytego w przyprawach i mieszankach warzywnych, odwodnienie przy nasilonych biegunkach i wymiotach, a także pogorszenie jakości życia wynikające z konieczności restrykcyjnego unikania wielu gotowych produktów. Czynniki ryzyka to rodzinne występowanie atopii, uczulenie na brzozę lub bylicę, współistniejące alergie na marchew, pietruszkę, koper, anyż, kolendrę i kminek oraz wcześniejsze epizody reakcji po przyprawach. Diagnostyka obejmuje wywiad, testy skórne punktowe z ekstraktem i metodą prick-prick ze świeżym selerem, oznaczenia swoistych IgE oraz, coraz częściej, diagnostykę komponentową pozwalającą ocenić, czy przeważają białka szybko rozpadające się pod wpływem ciepła, czy też struktury stabilne termicznie. Złotym standardem potwierdzenia pozostaje kontrolowana próba prowokacji doustnej w warunkach zabezpieczonych. Leczenie polega na eliminacji selera w każdej postaci i dokładnym czytaniu etykiet, ponieważ składnik ten często kryje się w kostkach bulionowych, mieszankach przypraw, sosach, wędlinach, sałatkach i daniach gotowych. W razie łagodnych objawów pomocne są leki przeciwhistaminowe i płukanie jamy ustnej po przypadkowej ekspozycji, a przy nasilonych objawach ogólnych konieczne jest natychmiastowe podanie adrenaliny oraz wezwanie pomocy. Dzieci z wysokim ryzykiem powinny mieć przy sobie autowstrzykiwacz, a w przedszkolu i szkole warto wdrożyć plan postępowania w nagłych przypadkach. Dieta musi być dobrze zbilansowana, z uwzględnieniem bezpiecznych zamienników smakowych, takich jak natka pietruszki z pewnego źródła bez domieszek, tarty imbir czy zioła niespowinowacone botanicznie, a także z dbałością o odpowiednią podaż witamin i błonnika. Profilaktyka obejmuje edukację rodziców i dziecka, by rozpoznawali pierwsze symptomy i unikali surowego selera, szczególnie w sezonie pylenia brzozy, kiedy objawy mogą się nasilać, oraz świadome korzystanie z restauracji i stołówek z informacją o alergiach. U części pacjentów z zespołem zależnym od pyłku brzozy właściwie dobrana immunoterapia przeciwpyłkowa może złagodzić objawy jamy ustnej po kontakcie z surowymi warzywami, decyzję jednak podejmuje się indywidualnie po ocenie profilu uczulenia. Rokowanie jest dobre, jeśli eliminacja jest konsekwentna, a dziecko i opiekunowie dobrze przeszkoleni, co pozwala utrzymać komfort codziennego życia i zmniejszać ryzyko groźnych zaostrzeń.
