Alergia na jabłka i gruszki u dzieci najczęściej ma charakter zespołu alergii jamy ustnej i jest związana z uczuleniem na pyłki drzew, przede wszystkim brzozy; białka obecne w tych owocach są podobne do alergenów pyłkowych, dlatego reakcje pojawiają się najczęściej w sezonie pylenia lub wkrótce po nim. Dolegliwości zwykle rozwijają się szybko po zjedzeniu surowego owocu i obejmują świąd i mrowienie warg, języka i podniebienia, uczucie drapania w gardle, obrzęk warg i policzków, a czasem łzawienie i kichanie; rzadziej występują bóle brzucha, nudności czy uogólniona pokrzywka. U większości dzieci objawy są łagodne i ustępują samoistnie, jednak w przypadku rozległych zmian w jamie ustnej, trudności w połykaniu czy towarzyszącej duszności należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Do czynników ryzyka należą atopowe zapalenie skóry, dodatni wywiad rodzinny w kierunku alergii oraz współistniejąca alergia na pyłki drzew. Diagnostyka opiera się na dokładnym wywiadzie i korelacji objawów z rodzajem owocu i formą podania; testy skórne z ekstraktami owoców bywają mało czułe, dlatego często wykorzystuje się metodę prick-to-prick ze świeżym owocem oraz oznaczenia swoistych IgE, a w razie potrzeby diagnostykę komponentową pozwalającą ocenić rodzaj białek odpowiedzialnych za reakcję. Leczenie polega na modyfikacji diety i edukacji: wiele dzieci dobrze toleruje owoce po obróbce termicznej, ponieważ podgrzewanie denaturuje część białek odpowiedzialnych za reakcję krzyżową z pyłkami; pomocne bywa obranie skórki i wybór owoców o mniejszej intensywności smakowej, jednocześnie należy uważnie obserwować indywidualną tolerancję. W okresie nasilenia pylenia dobrze jest ograniczać spożycie surowych jabłek i gruszek, planując wartościowe zamienniki owoców, aby dieta pozostała różnorodna i bogata w błonnik, witaminy i antyoksydanty. W razie wystąpienia objawów miejscowych można zastosować doustne leki przeciwhistaminowe drugiej generacji, a w przypadku dolegliwości nosa i oczu odpowiednie preparaty miejscowe; dzieci z istotną reakcją ogólnoustrojową powinny być ocenione pod kątem wskazań do posiadania autowstrzykiwacza z adrenaliną. Ważna jest edukacja rodziny i szkoły, aby unikać niepotrzebnych restrykcji żywieniowych oraz odróżniać łagodne objawy jamy ustnej od alarmowych sygnałów uogólnionej reakcji. Rokowanie jest zazwyczaj dobre, a objawy często łagodnieją wraz z dorastaniem lub po lepszym opanowaniu alergii na pyłki drzew; w wybranych przypadkach rozważa się immunoterapię alergenową na pyłki, co pośrednio może zmniejszać nasilenie reakcji krzyżowych na owoce. Elementy stylu życia wspierające profilaktykę obejmują prowadzenie dziennika diety i objawów, uważne wprowadzanie nowych odmian owoców, informowanie opiekunów w przedszkolu o indywidualnej tolerancji, dbanie o prawidłową pielęgnację jamy ustnej, nawadnianie oraz utrzymywanie zbilansowanej diety z różnorodnymi, dobrze tolerowanymi owocami i warzywami.
