Alergia na lateks u dzieci to nadwrażliwość na białka naturalnego kauczuku oraz, w przypadku niektórych wyrobów, na substancje używane w procesie produkcji gumy. Uczulenie może mieć charakter natychmiastowy zależny od przeciwciał IgE lub opóźniony o typie kontaktowego zapalenia skóry. U dzieci najczęstsze są objawy skórne po kontakcie z rękawiczkami, balonami, gumkami i smoczkami: swędzenie, zaczerwienienie, pieczenie, wysypka i pokrzywka w miejscu dotyku, a przy dłuższym lub intensywnym narażeniu pękanie naskórka i nadkażenia. U wrażliwych pacjentów istnieje także możliwość pojawienia się objawów ze strony oczu i nosa podczas kontaktu z unoszącymi się w powietrzu cząstkami, co skutkuje katarem, kichaniem i łzawieniem. Szczególną sytuacją jest ekspozycja medyczna, np. w gabinecie dentystycznym czy podczas zabiegów, kiedy u dzieci z wysoką wrażliwością może dojść do uogólnionej reakcji z pokrzywką uogólnioną, świszczącym oddechem, spadkiem ciśnienia i wymiotami, co wymaga natychmiastowej interwencji. Czynniki ryzyka to atopia w rodzinie, przewlekłe choroby wymagające częstych procedur medycznych, rozszczepy kręgosłupa i wielokrotne operacje wczesnodziecięce oraz wcześniejszy kontakt z produktami lateksowymi. Istnieją także znane reakcje krzyżowe między lateksem a niektórymi owocami, przez co u części dzieci po spożyciu banana, awokado, kiwi czy kasztanów mogą pojawić się objawy jamy ustnej lub pokrzywka. Diagnostyka opiera się na zebraniu dokładnego wywiadu, analizie sytuacji wywołujących dolegliwości oraz na testach skórnych i serologicznych. W przypadku reakcji natychmiastowych pomocne są testy punktowe lub oznaczenie swoistych przeciwciał wobec białek lateksu, zaś przy zmianach o charakterze wyprysku kontaktowego stosuje się testy płatkowe wykrywające uczulenie na akceleratory wulkanizacji. W planie postępowania kluczowe jest unikanie kontaktu z alergenem. W praktyce oznacza to wybór smoczków, gryzaków, rękawiczek i opatrunków opisanych jako bezlateksowe, ostrożność przy zabawach z balonami oraz poinformowanie przedszkola i szkoły o rozpoznaniu. Rodzice powinni zadbać o plan bezpieczeństwa na wizyty medyczne z zaznaczeniem konieczności użycia sprzętu bezlateksowego; w przypadku nasilonych reakcji lekarz może zalecić posiadanie adrenaliny w autowstrzykiwaczu oraz przeszkolenie opiekunów w reagowaniu na wstrząs. Leczenie łagodnych objawów polega na stosowaniu miejscowo maści łagodzących, krótkich kursów glikokortykosteroidów miejscowych w wyprysku oraz doustnych leków przeciwhistaminowych przy świądzie i pokrzywce. Wsparciem są emolienty odbudowujące barierę naskórkową i unikanie drażniących detergentów. Rokowanie jest dobre przy konsekwentnej eliminacji ekspozycji, a jakość życia dziecka znacząco się poprawia dzięki świadomemu doborowi produktów i środowiska. W codzienności pomocne są proste nawyki: sprawdzanie etykiet, trzymanie w domu zapasowych rękawiczek bezlateksowych, wcześniejsze uprzedzanie personelu medycznego o alergii oraz edukacja dziecka, by nie dmuchało i nie żuło balonów. Dzięki temu można skutecznie ograniczyć ryzyko kontaktu i uniknąć powikłań.
