Alergia na koper u dzieci to nadwrażliwość na białka kopru ogrodowego, rośliny z rodziny selerowatych, szeroko stosowanej do przyprawiania zup, sałatek, ryb, sosów i kiszonek. U niemowląt ekspozycja może wystąpić także poprzez napary i herbatki „na brzuszek”, co bywa przeoczone w wywiadzie dietetycznym. Z uwagi na bliskie pokrewieństwo botaniczne objawy mogą nasilać się u dzieci uczulonych na seler, pietruszkę, kminek, fenkuł i kolendrę, ponieważ dochodzi do reakcji krzyżowych. Częstość rozpoznania nie jest wysoka, ale alergie na przyprawy narastają wraz z popularnością gotowych mieszanek i dań, w których koper występuje jako składnik dodatkowy. Typowe symptomy pojawiają się szybko po spożyciu: świąd i mrowienie w jamie ustnej, obrzęk warg, pokrzywka i rumień wokół ust, a także skurcze brzucha, wzdęcia, nudności, wymioty i biegunka; część dzieci doświadcza nasilenia objawów skórnych przy kontakcie bezpośrednim z surowym koprem podczas gotowania lub jedzenia, co może prowadzić do pokrzywki kontaktowej i świądu dłoni. U wrażliwych pacjentów możliwe są trudności w oddychaniu, świszczący oddech i kaszel, zwłaszcza jeśli współistnieje astma. Powikłania dotyczą przede wszystkim odwodnienia i zaostrzeń chorób atopowych, rzadko dochodzi do ciężkich reakcji uogólnionych. Czynniki ryzyka to atopia w rodzinie, wcześniejsze epizody nietolerancji roślin selerowatych, duże dawki przyprawy w jednym posiłku i nieuważne korzystanie z gotowych mieszanek. Diagnostyka obejmuje dokładny wywiad, prowadzenie dzienniczka objawów, testy skórne i oznaczenia swoistych IgE, a w wątpliwych sytuacjach kontrolowaną próbę prowokacji doustnej. Warto pamiętać, że gotowanie nie gwarantuje neutralizacji alergenów kopru, dlatego zarówno świeży, jak i gotowany produkt może uczulać. Podstawą leczenia jest eliminacja kopru i produktów, które go zawierają, w tym kiszonych ogórków i sosów koperkowych, oraz weryfikacja mieszanek przyprawowych i etykiet gotowych dań. Objawy łagodzi się lekami przeciwhistaminowymi i miejscowymi preparatami przeciwzapalnymi na skórę, a w razie zajęcia dróg oddechowych postępuje się zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego astmę. Dzieci z ciężkimi reakcjami powinny mieć przygotowany plan awaryjny oraz, jeśli lekarz tak zdecyduje, dostęp do autowstrzykiwacza z adrenaliną i przeszkolonych opiekunów. Rokowanie jest dobre, gdy eliminacja jest konsekwentna i dieta pozostaje różnorodna; pomoc dietetyka ułatwia zastąpienie kopru innymi, bezpiecznymi dla dziecka ziołami. Profilaktyka polega na rozważnym wprowadzaniu przypraw, unikaniu nadmiernej liczby eliminacji bez potwierdzenia alergii, ograniczaniu produktów o niejasnym składzie, starannym myciu rąk i naczyń po kontakcie z koprem oraz edukacji całej rodziny. Styl życia wspierający terapię obejmuje regularny rytm posiłków, nawodnienie, odpowiednią ilość snu i aktywność fizyczną, a także pielęgnację skóry emolientami, co wzmacnia barierę naskórkową i może zmniejszać intensywność objawów u dzieci z tendencją do dermatoz.
