Alergia na kiwi u dzieci to nadwrażliwość na białka tego owocu, często związana z zespołem alergii jamy ustnej u maluchów uczulonych na pyłki brzozy lub z reakcją krzyżową u dzieci wrażliwych na lateks czy inne owoce tropikalne. Kiwi trafia do jadłospisu w formie świeżych plasterków, koktajli i deserów, a także jako składnik jogurtów czy musów, dlatego narażenie bywa nieoczywiste i może dotyczyć również produktów przetworzonych. Objawy zwykle pojawiają się szybko po spożyciu i obejmują świąd, mrowienie i pieczenie warg, języka i podniebienia, obrzęk, nadmierne ślinienie, wysypkę w okolicy ust, a także bóle brzucha, nudności, wymioty i biegunkę; część dzieci zgłasza chrypkę, kaszel, świszczący oddech lub nasilenie kataru siennego. U niektórych pacjentów dochodzi do uogólnionej pokrzywki, spadku ciśnienia i wstrząsu anafilaktycznego, co wymaga natychmiastowej interwencji medycznej. Ryzyko zwiększają współistniejące choroby atopowe, przebyte epizody ciężkich reakcji na inne owoce oraz brak świadomości o ukrytym kiwi w deserach i gotowych napojach. Diagnostyka polega na zebraniu wywiadu, prowadzeniu dzienniczka objawów, wykonaniu testów skórnych punktowych i oznaczeń swoistych IgE, a w razie potrzeby również kontrolowanej doustnej próby prowokacji w warunkach zabezpieczenia pediatrycznego. Należy pamiętać, że obróbka termiczna może zmniejszać alergenność niektórych białek kiwi, ale nie gwarantuje pełnego bezpieczeństwa, dlatego nawet dżemy lub wypieki mogą wywołać objawy. Leczenie opiera się na eliminacji kiwi i produktów, które je zawierają, czytaniu etykiet i świadomym zamawianiu deserów w restauracjach. Dolegliwości łagodzi się lekami przeciwhistaminowymi, emolientami i miejscowymi preparatami na podrażnioną skórę, a w nasilonych reakcjach lekarz może zalecić krótkie kursy glikokortykosteroidów lub, w przypadku ciężkich epizodów, zaopatrzenie w adrenalinę w autowstrzykiwaczu oraz przygotowanie planu postępowania w szkole i przedszkolu. Ważne jest także leczenie chorób współistniejących, takich jak alergiczny nieżyt nosa czy astma, które mogą zaostrzać przebieg. Rokowanie bywa dobre przy konsekwentnej eliminacji i edukacji całej rodziny, a u części dzieci objawy łagodnieją wraz z wiekiem; nie należy jednak zakładać samoistnego ustąpienia alergii bez kontroli specjalistycznej. Profilaktyka to odpowiedzialne wprowadzanie nowych pokarmów zgodnie z zaleceniami pediatry, unikanie niepotrzebnych restrykcji żywieniowych oraz dbanie o różnorodną, odżywczą dietę, która pokryje zapotrzebowanie na witaminy i błonnik bez kiwi. Styl życia sprzyjający remisji obejmuje regularny rytm dnia, odpowiednią ilość snu, aktywność fizyczną i minimalizowanie stresu. Warto poinformować bliskich, opiekunów i personel kuchenny o uczuleniu, przygotować krótką kartę informacyjną w plecaku dziecka i nauczyć starsze dzieci rozpoznawania pierwszych symptomów, aby szybko reagować i zmniejszać ryzyko powikłań.
