Alergia na groch u dzieci to nadwrażliwość na białka roślin strączkowych, szczególnie na frakcje magazynowe i inhibitory enzymów występujące w grochu zielonym i żółtym, która może przebiegać jako klasyczna alergia IgE zależna z objawami natychmiastowymi po spożyciu, ale również jako reakcje opóźnione nasilające dolegliwości skórne lub żołądkowo jelitowe. Najczęstsze symptomy to mrowienie i świąd warg, języka i podniebienia, rumień wokół ust, pokrzywka, bóle brzucha, wzdęcia, nudności, wymioty i biegunka, a przy dużej wrażliwości także kaszel, świszczący oddech, chrypka i spadek ciśnienia, co wymaga natychmiastowego podania adrenaliny i wezwania pomocy medycznej. Istotną cechą alergii na groch jest częsta reaktywność krzyżowa z innymi strączkami, zwłaszcza z soją, soczewicą, ciecierzycą i orzeszkami ziemnymi, a także obecność białka grochu w wielu produktach roślinnych wysokobiałkowych, kotletach wege, batonach białkowych, makaronach, przekąskach i napojach roślinnych, gdzie bywa oznaczane jako białko grochu, izolat białka grochu lub mąka grochowa. Do czynników ryzyka należą dodatni wywiad rodzinny atopii, współistnienie atopowego zapalenia skóry, wcześniejsze epizody alergii na orzeszki ziemne lub soję, a także wprowadzanie dużych porcji przetworzonych produktów białkowych bez stopniowej obserwacji tolerancji. Diagnostyka opiera się na dokładnym wywiadzie dietetycznym, dzienniczku objawów, testach skórnych punktowych z ekstraktami strączków, oznaczeniu swoistych przeciwciał IgE oraz, jeżeli to konieczne, kontrolowanej próbie prowokacji doustnej w warunkach zabezpieczenia medycznego. W sytuacjach mieszanych należy rozważyć diagnostykę komponentową, która pomaga ocenić ryzyko ciężkich reakcji oraz ewentualne reakcje krzyżowe. Leczenie polega na diecie eliminacyjnej bez grochu i produktów go zawierających, w tym mąki i izolatu białka grochu, z jednoczesnym zapewnieniem pełnowartościowej podaży białka z bezpiecznych źródeł, takich jak mięso, jaja, nabiał lub tolerowane strączki po ocenie alergologa i dietetyka. Doraźnie stosuje się leki przeciwhistaminowe drugiej generacji na świąd i pokrzywkę, a po ciężkiej reakcji lekarz przepisuje adrenalinę w ampułkostrzykawce i przygotowuje pisemny plan postępowania z instrukcją dla rodziców, szkoły i przedszkola. W profilaktyce najważniejsze jest dokładne czytanie etykiet, weryfikowanie źródła białka w produktach wysokobiałkowych, pytanie w gastronomii o skład i możliwe zanieczyszczenia krzyżowe, przygotowywanie posiłków w domu oraz edukacja dziecka, aby nie wymieniało się przekąskami. Rokowanie jest zróżnicowane: u części dzieci tolerancja może pojawić się z wiekiem, jednak u innych alergia utrzymuje się dłużej, zwłaszcza przy współistnieniu uczulenia na orzeszki ziemne; dlatego potrzebne są okresowe kontrole. Styl życia wspierający terapię obejmuje regularny sen, dobrą higienę rąk i jamy ustnej po przypadkowym kontakcie, zbilansowaną dietę bez niedoborów oraz wsparcie psychologiczne w budowaniu pewności dziecka podczas codziennego funkcjonowania z alergią pokarmową.
