Alergia na fikusa u dzieci to nadwrażliwość na białka i lateksowe soki roślin z rodzaju Ficus, szczególnie popularnego fikusa benjamina uprawianego w mieszkaniach i szkołach, która może przebiegać dwojako: jako alergiczne kontaktowe zapalenie skóry po dotknięciu liści, łodyg i soku oraz jako alergia wziewna na alergeny uwalniane do kurzu domowego i powietrza, nasilająca nieżyt nosa i objawy ze strony oczu. U dzieci z kontaktowym zapaleniem skóry pojawia się świąd, pieczenie, rumień, grudki i pęcherzyki, najczęściej na dłoniach, nadgarstkach i twarzy, niekiedy nadkażające się przez drapanie; przy ekspozycji wziewnej dominują wodnisty katar, kichanie, świąd i blokada nosa, łzawienie i pieczenie oczu, a u wrażliwych kaszel, chrypka i świszczący oddech. Ryzyko alergii rośnie u dzieci z atopowym zapaleniem skóry, dodatnim wywiadem rodzinnym atopii, w domach o niskiej wilgotności i dużym stężeniu kurzu oraz u tych, u których współistnieje nadwrażliwość na lateks i niektóre owoce w ramach zespołu lateksowo owocowego. Nieleczona alergia na fikusa pogarsza jakość snu, utrudnia naukę, sprzyja przewlekłemu wypryskowi rąk i zaostrzeniom astmy. Diagnostyka opiera się na wnikliwym wywiadzie domowym z oceną ekspozycji na roślinę, na testach płatkowych wykonywanych w kierunku alergicznego kontaktowego zapalenia skóry oraz na testach skórnych punktowych lub oznaczeniach swoistych IgE, nierzadko z użyciem metody prick by prick z liściem lub sokiem rośliny w ośrodku doświadczonym w takiej diagnostyce. W wybranych sytuacjach ocenia się pył w mieszkaniu i planuje interwencje środowiskowe. Leczenie kontaktowej postaci choroby polega przede wszystkim na eliminacji ekspozycji, co w praktyce oznacza usunięcie roślin z pomieszczeń dziecka, zakaz przycinania i przesadzania przez dziecko, mycie rąk po ewentualnym kontakcie, stosowanie rękawic ochronnych przez dorosłych, a przy objawach skórnych krótkie kursy miejscowych glikokortykosteroidów lub inhibitorów kalcyneuryny oraz systematyczną pielęgnację emolientami odbudowującymi barierę naskórkową. W postaci wziewnej stosuje się doustne leki przeciwhistaminowe drugiej generacji, donosowe glikokortykosteroidy i krople do oczu, a przy współistnieniu astmy leki rozszerzające oskrzela i przeciwzapalne zgodnie z planem leczenia. Immunoterapia swoista nie jest standardowo dostępna dla alergenów fikusa, dlatego filarem pozostaje mądre zarządzanie środowiskiem: częste, wilgotne ścieranie kurzu, odkurzanie odkurzaczem z filtrem HEPA, wietrzenie w korzystnych porach, usunięcie innych intensywnie pylących roślin z mieszkania i klasy, a także edukacja szkoły o przeciwwskazaniach. Rokowanie jest zwykle dobre, jeśli uda się przerwać lub istotnie ograniczyć kontakt, a objawy skórne szybko ustępują po leczeniu miejscowym i pielęgnacji. Styl życia wspierający terapię to regularny sen, odpowiednie nawodnienie, łagodne środki myjące bez drażniących zapachów, unikanie dymu tytoniowego i aerozoli oraz budowanie u dziecka nawyku natychmiastowego mycia rąk po kontakcie z roślinami.
