Imię Wilana należy do rzadkich i trudnych do jednoznacznego sklasyfikowania. Jest to imię żeńskie, które mogło powstać jako wariant od imienia Wila, Wilhelmina, Wilma lub zostać zainspirowane nazwą miejscową (np. warszawska dzielnica Wilanów). Etymologia nie jest całkowicie pewna, jednak łączy się je z germańskim słowem willa – wola, pragnienie, oraz helma – ochrona, co w rozszerzonej formie daje znaczenie „ta, która chroni dzięki swojej woli” lub „ta, która przynosi ochronę”. Forma podstawowa w Polsce brzmi Wilana, a zdrobnienia spotykane to Wila, Lana, Nusia, Wilusia. W innych językach imię praktycznie nie występuje, co podkreśla jego unikalność. Historia imienia jest krótka – brak starożytnych czy średniowiecznych analogii, natomiast w Polsce funkcjonuje ono od XX wieku i do dziś uznawane jest za niezwykle rzadkie. Odmiana w języku polskim: M. Wilana, D. Wilany, C. Wilanie, B. Wilanę, N. Wilaną, Ms. Wilanie, W. Wilano. Imieniny Wilany nie są wpisane do kalendarza liturgicznego, dlatego mają charakter świecki i dowolny. Popularność imienia jest znikoma – co roku rejestruje się pojedyncze nadania, głównie w rodzinach szukających nowatorskich form imion żeńskich. Symbolika imienia związana jest z wolą, siłą charakteru i indywidualizmem, w archetypie literackim może być interpretowana jako kobieta niezależna, odważna i poszukująca własnej drogi. W praktyce imię Wilana dobrze brzmi przy nazwiskach polskich i obcych, szczególnie krótkich i dwusylabowych, a jako drugie imię bywa zestawiane z Marią lub Anną. Ciekawostką jest, że imię to występuje także jako imię miejscowe w literaturze fantasy, co dodatkowo wzmacnia skojarzenia z wyjątkowością i magią. Numerologia przypisuje Wilanie cyfrę 7 – symbol duchowej głębi, refleksyjności i poszukiwania sensu życia.
