Modlitwa do Pana Jezusa jest najprostszą formą rozmowy człowieka z Bogiem, w której wypowiadamy wdzięczność, prośby i zaufanie, a także powierzamy siebie i bliskich miłosierdziu. Ma różne formy: krótkie akty strzeliste w ciągu dnia, spokojną modlitwę wieczorną, modlitwę rodzinną przy stole oraz ciche trwanie w obecności. Dla wielu osób ważne jest posiadanie prostych, gotowych sformułowań, które pomagają zebrać myśli, zwłaszcza w stresie lub chorobie; dlatego poniżej znajdują się przykładowe teksty, które można dostosować do wieku i sytuacji. Prośba o siłę na początek dnia: Panie Jezu, dziękuję za nowy dzień. Ucz mnie kochać w tym, co przede mną, dodaj cierpliwości w pracy i w domu, otwórz oczy na potrzeby ludzi, których spotkam. Powierzam Ci moje decyzje i proszę o roztropność. Niech Twoje słowo będzie światłem na mojej drodze. Amen. Modlitwa wieczorna z rachunkiem serca: Panie Jezu, dziękuję za dobro, które dziś się wydarzyło. Wybacz to, co zaniedbałem i co zraniło innych. Ulecz moje nerwy, naucz przebaczać i prosić o przebaczenie. Powierzam Ci mój sen i ludzi, których kocham. Dodaj sił na jutro i podaruj serce spokojne. Amen. Słowa w chorobie i przewlekłym zmęczeniu: Jezu, znam Twoją troskę o chorych i zmęczonych. Proszę o pokój umysłu, wytrwałość w leczeniu i wsparcie dla tych, którzy się mną opiekują. Bądź przy mnie w chwilach lęku, prowadź lekarzy i pielęgniarki. Niech Twoja obecność będzie moją siłą. Amen. Modlitwa za dzieci: Jezu, powierzam Ci moje dzieci. Chroń je w drodze, ucz dobra, strzeż przed złem i daj czułość, która buduje. Pomóż mi być rodzicem cierpliwym, mądrym i obecnym. Niech nasz dom będzie miejscem pokoju. Amen. Prośba w kryzysie małżeńskim: Jezu, Ty uczysz miłości wiernej. Naucz nas rozmawiać bez ranienia, słuchać siebie nawzajem i przebaczać. Przywróć nadzieję i pokaż drogę pojednania. Bądź z nami w pracy nad bliskością. Amen. Akt zawierzenia w pracy i nauce: Jezu, powierzam Ci moją naukę i obowiązki. Daj skupienie, uczciwość i radość z wysiłku. Strzeż mnie przed zniechęceniem, pokaż sens codzienności. Niech to, co robię, służy innym. Amen. W praktyce rodzinnej dobrze jest połączyć modlitwę z krótkim fragmentem Pisma, chwilą ciszy i podziękowaniem za konkret dnia; dzieciom pomaga stały rytuał o tej samej porze, przy łagodnym świetle i bez pośpiechu. Dorosłym ułatwia koncentrację notowanie intencji oraz prosty plan: rano jedno zdanie powierzające, w południe chwila zatrzymania, wieczorem rachunek serca. W kryzysie emocjonalnym sprawdza się modlitwa oddechowa, powtarzana w rytmie wdechu i wydechu, na przykład Jezu, ufam Tobie, Jezu, daj pokój, Jezu, prowadź; to narzędzia, które integrują ciało i ducha, obniżają napięcie i porządkują myśli. Jeśli brakuje słów, można modlić się milczeniem, trwając przy krzyżu, świecy albo ikonie; ważna jest szczerość, nie długość. Dobrą praktyką jest łączenie modlitwy z czynem: prośba o pokój w rodzinie idzie w parze z decyzją o jednym dobrym geście dziennie, prośba o zdrowie z dbaniem o sen i wizytę u lekarza, a prośba o pracę z wysłaniem życiorysu i telefonem do znajomych. Modlitwa do Pana Jezusa otwiera serce na to, co możliwe tu i teraz; uczy wdzięczności, łagodności i wytrwałości w małych krokach, a w chwilach próby daje oparcie większe niż własne siły, dzięki czemu rodziny, samotni, chorzy i zapracowani odnajdują sens i kierunek mimo zmęczenia i lęku.
